Wan Soloist Concert‬ 10 ปี ว่าน โซโลอิสท์ อะโลนเวร่า คอนเสิร์ต ตอน คนดีศรีขาวจ๋อง

2549

ปี1 : กำเนิด Soloist

เพลงแรกของผม ผมเริ่มจากส่ง Demo เพลง ไปเรื่อยๆ ทุก 3 เดือน แต่ก็ไม่มีค่ายเพลงค่ายไหนสนใจ จนพี่หนุ่ม กิตติกร เพ็ญโรจน์ บอกว่า “ เอางี้มึงไปทำเองเลย ถ้าทำไม่ดีมึงไม่ต้องมาว่ากู จะได้รู้กันไปว่ามันเป็นยังไง ว่ารอดไม่รอด” ซึ่งเพลงแรกส่ง Demo ไปคือ เพลงระยะปลอดภัย เพลงนี้ได้คนมาช่วยถึงสองคน คือ พี่จั้ก ชวิน กับ ครูบิ๊ก (Big&The superband) ที่ช่วยชี้แนวทางและประคับประคองกันมา ถ้าไม่มีสองคนนี้ก็ไม่มีเพลงระยะปลอดภัย ซึ่งผมอยากขอบคุณพี่ทั้งสองคนมากครับ

2550

ปี2 : คาราว่าน

ผมได้เดินสายโปรโมทเพลงหลังจากปล่อยอัลบั้ม Soloist ตามต่างจังหวัด ตามคลื่นวิทยุ เพลงในอัลบั้มเริ่มติดชาร์จวิทยุหลายคลื่นมากขึ้น นับว่าเป็นปีที่ผมเริ่มต้นชีวิตอาชีพของนักร้องอย่างเต็มที่ และเริ่มชอบอาชีพนักร้องมากขึ้น

2551

ปี3 : Base on True story

มีคนเคยบอกบอกผมว่า “อัลบั้มที่สองมันมักทำยากกว่าอัลบั้มแรกเสมอ” ผมก็เลยเริ่มทำอัลบั้มใหม่หมดเลย เหมือนอัลบั้มแรก อะไรที่ดีก็เก็บไว้ และ single แรกที่ปล่อยออกมา คือเพลงอยู่บำรุง ผมได้แรงบันดาลใจมาจากข่าวตัววิ่งข้างล่าง ‘อยู่บำรุง’ ผมมองว่ามันเป็นคำที่น่ารักดีนะ ส่วนเพลงคนไม่มีเวลา ช่วงนั้นผมทำงานที่ A-time มีพี่ที่รู้จักคือพี่ติ๊ก เอาโทรศัพท์มาให้ผมอัดเสียง พูดให้กำลังใจคนที่อยู่ในสายนั้น เมื่อผมได้คุยกับพี่เขาจึงรู้ว่าคนที่พี่เขาจะเอาไปให้ฟังนั้นป่วย แล้ววันนั้นตอนเย็นผมว่างพอดี ก็เลยตัดสินใจไปเยี่ยม ภาพที่เห็นคือมีผู้หญิงคนนึงนอนบนเตียงนิ่งๆ ไม่รู้สึกอะไร และมีแม่กับสามีคอยดูแลและพูดอยู่ข้างๆ เขา ทำให้ผมเข้าใจคำว่า การรอคอยไม่มีคำว่านาน กาลเวลาไม่มีความหมาย ถ้าคนๆนี้จะกลับมา และพี่ผู้ชายแฟนของพี่เขาก็พูดกับผมว่า “ถ้าเกิดคนที่นอนอยู่เป็นผมแทนที่จะเป็นเขา ผมเชื่อว่าเขาดูแลผมได้ดีกว่าที่ผมกำลังดูแลเขาอยู่” ซึ่งตลอดทางกลับบ้านทำให้ผมเขียนเพลงนี้เสร็จ ตั้งแต่ลาดพร้าวจนถึงบ้าน

2552

ปี4 : อำลา

ในปีนี้ปล่อยเพลง โลกล้านปี กับเพลง postcard ที่ได้มิ้นต์มา Ft. ด้วย ออกมาเป็นเพลงที่ผมชอบมาก 1 ใน 5 ที่ผมแต่งขึ้นมา เป็นเพลงที่พูดถึงเรื่องการสื่อสารซึ่งมันตรงกับผมนะ ผมชอบเขียน postcard เวลาไปไหนมาไหน และมิ้นต์ก็ร้องไว้ได้ดีมากด้วย ส่วนเพลงโลกล้านปี เป็นเพลงที่ผมแต่งขึ้นในช่วงเวลาที่จะหมดสัญญากับทรู มันถือได้ว่าเป็นเพลง ขอบคุณ ทรูและ AF ที่คอยดูแลผมมาตลอด 5 ปี เป็นช่วงเวลา 5 ปีที่ดีสำหรับผมมาก #แต่ชีวิตต้องเดินทางต่อไป เมื่อมีโอกาสเข้ามา

2553

ปี5 :บ้านใหม่

เมื่อ ย้ายจากทรูมาอยู่ แกรมมี่ เพลงแรกที่ได้ออกกับทางแกรมมี่นั้น คือเพลง หอมปากหอมคอ ที่ได้พี่โตน โซฟามาช่วยเรียบเรียงคำให้ และได้นางเอก MV เป็นน้องติว คิดแนปเปอร์ เป็นซิงเกิ้ลแรกของอัลบั้ม อโศก ส่วนเพลงนาที ที่ปล่อยตามออกมาเป็นอีกเพลงที่คนรู้จักจากอัลบั้มนี้ ซึ่งอารมณ์ในการแต่งเพลงของผม มันไม่ถึง ผมจึงออกไปตามหาไปพูดคุยกับคนที่มีประสบการณ์เหมือนในเพลงนี้ที่ผมแต่งขึ้น

2550

ปี6 : เพลงเพื่อยอร์ช

ผมได้มีโอกาสแต่งเพลงประกอบภาพยนต์วาเลนไทน์ สวีทตี้ ของพี่ยอร์ช ชื่อเพลงว่า เบาหวาน เลยส่ง Demo ไปให้พี่เขา เนื้อเพลงทั้งหมด มันจะพูดถึงความรักหวานๆ ก็เลยได้ชื่อเพลงว่าเบาหวาน เรื่องราวมันก็จะเกี่ยวข้องกับในหนัง เกี่ยวกับตัวละครนึง ที่มันไม่ยอมบอกรักเลย เหมือนกับบอกรักแล้วมันจะขาดใจตายหรอ

2555

ปี7 : 1 ปี 1 เพลง

มันเป็นช่วงที่ใกล้จะหมดสัญญากับทางแกรมมี่พอดี ผมรู้สึกว่ารายได้ของอาชีพนักร้องมันเปลี่ยนไป วงการเพลงมันอยู่ยากขึ้น เลยหันออกไปรับงานอื่นแทนมากกว่า และมีวันหนึ่งช่วงเวลาก่อนหมดสัญญา ผมได้ไปเจอพี่หมูมูซู พี่หมูบอกว่ามันมีเพลงที่เหมาะกับผมมาก นั้นคือเพลง “ลูกผู้ชายตัวจริง” ก็เลยได้ร่วมงานกัน แล้วหลังจากนั้นก็หมดสัญญาของแกรมมี่พอดี

2558

ปี8 : บ้านใหญ่สู่บ้านเล็ก

ผมได้ส่ง demo เพลงดาวอังคารไปประมาณ 2-3 ค่ายเพลง และได้เข้ามาที่ ‘Spicy Disc’ พอดี ได้มีโอกาสพูดคุย กับพี่เต้ง พี่ป้อม และพี่โดม มันมีประโยคหนึ่งที่ทำให้ผมประทับใจ คือ “มึงอยากเป็นนักร้องแบบไหน ก็ทำเพลงแบบนั้นสิ” ผมรู้สึกว่ามันน่าสนใจ เลยตัดสินใจทำงานกับค่ายนี้ ซึ่งผมคิดว่า ผมเหมาะกับวัฒนธรรมองค์กรแบบเล็กมากกว่าแบบใหญ่ ซึ่งผมชอบค่ายนี้ที่มีความบ้าอยู่ในตัว มีความกวนอยู่ในงาน และผมประทับใจการทำงานแนวนี้ที่สุด มันทำให้รู้สึกว่าเราน่าจะทำอะไรด้วยกันได้อีกเยอะเลยทีเดียว

2559

ปี9 : ปีที่รอคอย

เป็นปีที่ผมบอกกับทุกคนว่าทำงานเยอะมากๆ แต่เป็นปีที่มีความสุขนะ เพราะงานที่ผมทำเป็นงานที่ผมเลือกทำมันเป็นความสุขที่ผมเลือกเข้าไปเอง บางทีมันขยันจนน่าตกใจว่าเราทำงานเยอะอะไรขนาดนี้ เป็นปีที่ผมตามหา และเรื่องที่ผมคิดว่ามันคงไม่มีทางเกิดขึ้นจริง คือ ทาง Spicy Disc ได้แจ้งกับผมมาว่าจะมีคอนเสิร์ตใหญ่นะ ตอนแรกผมก็คิดว่ามันคงจะไม่ใหญ่มาก น่าจะขนาดกลาง คงเป็นฮอลล์เล็กๆ แต่สุดท้ายมันก็เกิดขึ้นจริงที่ #อิมแพคอารีน่าเมืองทองธานี ตอนที่เขาบอกว่าจัดที่นั้น ผมว่า มันบ้าไปแล้ว! ไม่น่าจะไหวมั้ง.. ความรู้สึกทั้งสูงไปทั้งเสี่ยงไป แต่เราก็จะทำมันให้เต็มที่ ปกติผมก็เป็นคนขี้กังวลนะ แต่การทำคอนเสิร์ตครั้งนี้มีคนที่ซัพพอร์ตผมรอบตัวเลย ทุกคนเต็มที่กับงาน มีคนที่ไว้ใจอยู่ด้วย ทำให้เรื่องที่กังวลมันน้อยลงไป

2559